Właśnie z podróży za ocean, czyli do Wielkiego Szatana, wrócił mój ulubieniec, Robert Winnicki. Ponieważ pół Polski nie może zmrużyć oka po tych amerykańskich peregrynacjach, zjawił się on w zawsze gościnnych progach Mediów Narodowych, by zdać nam gorącą relację. A tam, jak to zwykle bywa, prowadzący zdołał poruszyć wszelkie możliwe zagadnienia, które oczywiście Winnicki ze stoickim spokojem pozamieniał, niczym te badziewne balony do plecenia z nich różnych kombinacji, w odpowiedzi jasne, sprężyste i nie pozostawiające żadnych wątpliwości. Tylko długość programu ograniczyła wyobraźnię rozmówców, gdyby dano obu panom dobę, to z pewnością doszliby do stanowiska narodowców w sprawie zasłabnięcia Edyty Górniak w czasie prób przed pisowskim festiwalem w Opolu. Na szczęście do tego nie doszło.

Minęły wybory, konfederacja zaliczyła fikuśnego orła, ale tam nic się nie zmienia, co zresztą bardzo łączy, oprócz wyklinania na Jarosława Kaczyńskiego, te wszystkie prawicowo prawicowe formacje ze zdeprawowanymi lyberałami. Chwila refleksji, parę kubłów lodowatej wody na Kmicicową głowę i jedziemy dalej z tematem. Jak wypadła wizyta Dudy w Ameryce? Średnio łamane na kiepsko. Kto nas cichcem wprowadza w krainę lewackich dewiantów? PiS, który oprócz, nie zmyślam, on to naprawdę powiedział, za tradycję ma jedynie niedzielny rosół. Efy trzydzieste piąte dobre? Dobre właściwie, ale nie wiadomo, czy będziemy mogli nimi sterować. Czy rząd PiS nadal prowadzi politykę podległości wobec Małego Szatana? No, jak nie, jak tak. Winnicki w pewnej chwili stwierdza, że chciał osobiście zatrzymać odsunięcie księdza Kneblewskiego, ale „nie udało mu się uzyskać połączenia z Biskupem”.

I tak sobie rozmawiają panowie i skaczą z tematu na temat, i w pewnej chwili zaczyna się człowiekowi wydawać, że Robert Winnicki za moment poleci negocjować pokój pomiędzy Wielkim Szatanem a Iranem, bo inaczej świat nie da sobie rady.

Co jeszcze? Przez bitą godzinę słuchaliśmy o złym rządzie. Bo co proponuje zły rząd Polakom? Zdaniem Winnickiego, jedynie konsumpcję. Zamiast zwołać rodaków na krucjatę, by z murów Klasztoru Jasnogórskiego wspólnie lać rozgrzaną smołę na łby tęczowych dewiantów. Hm, jak rozumiem Robert Winnicki nie konsumuje i konsumpcją się brzydzi. Jak był u Wielkiego Szatana to przez cały ten czas zapewne zjadł jedynie dwa suchary, popił deszczówką pitą prosto z rur spustowych, a zamiast garnituru przybrał kamuflaż operacyjny w postaci zgrzebnego wora...

Ktoś dociekliwy zapyta: a czy może Robert Winnicki wypowiedział się w jakiejkolwiek kwestii związanej z politykami, tfu, opozycji? Na przykład o ich wesoły program rozbiorowy? Gdzie tam, a po co?

Słuchałem Winnickiego, słuchałem, i przyznaję się bez bicia, że lekko mnie zmogło. Powieki zrobiły się ciężkie, myśl wątła zwolniła i uciekła gdzieś tam, gdzie nikt nie ględzi i nie przynudza. Nagle jednak zrobiłem coś takiego:

Bowiem gdy już wydawało się, że rozmowa zmierza ku końcowi, prowadzący program wyciągnął z Roberta Winnickiego informację, iż ten spotkał się w Judesej na rozmowach dwustronnych... z Mariuszem Max Kolonko. Tak to zabrzmiało. Nie jak spotkanie w MacDonaldzie, przepraszam, przy śmietniku z odpadkami z McDonalda (konsumpcja), ale jak spotkanie na szczycie. Winnicki na samo wspomnienie aż się rozmarzył, dosłownie jakby spotkał się z duchem Dmowskiego. Przyznał z zakłopotaniem, że Mariusz Max Kolonko trochę go obsobaczył za jakieś działania narodowców z ostatniego czasu, ale on, Winnicki nie obraża się na nikogo z prawicowych tęgich głów, które pomogą wbić prawicowy klin w duopol PO-PiS-u. Nic jakoś bardzo konkretnego więcej nie powiedział, ale sam fakt, że Winnicki spotyka się z Mariuszem Max Kolonko i debatuje z nim na poważnie o sprawach nieszczęśliwej Ojczyzny sprawiają, iż zaczyna mi z ust lecieć para jakby był środek stycznia.

Kiedyś, dawno temu, jednego mojego kolegę zostawiła dziewczyna, w której był bardzo zadurzony, stało się to jakoś szybko, ledwie w ogóle związek się zaczął. Pocieszaliśmy go wspólnie przy jakiejś butelczynie. Trwało to długo, nic nie pomagało, aż w końcu pewien nasz znajomek, który zwykle mało się odzywał, stwierdził nagle zimno: „I tak by z tego nic nie wyszło. Tym lepiej dla ciebie”. I tę krótką przypowiastkę dedykuje wszystkim, którzy wciąż liczą na Konfederację, która żyje, ma się dobrze i już wkrótce, jak tylko ustalą, w których krzakach dany delikwent zlądował, i jak już ostatecznie przybędzie z odsieczą Max Kolonko, to zabiorą się razem za ostateczną rekonkwistę.

---

tagi: konfederacja 

	Marcin-K
	16 czerwca 2019 10:12

23     2859    5 zaloguj sie by polubić