Ustrojstwo nazywane brzydko a jednocześnie jakże celnie „sceną polityczną”, wreszcie się uporządkowało. Mam na myśli tę część, którą jesteśmy zmuszeni nazywać niezasłużenie opozycją. Podział ten dokonał się przez rozpad na dwie części. Pierwsza, nazwijmy ją odpady atomowe, czyli, pardon, blok lewicowy: SLD, Razem i Biedronie. Drugą proponuje określać jako chińską podróbkę PiS-u, a składa się ona z PSL i PO, które będą wzajemnie konkurować o miano podróbki lepszej jakości. Grzegorz Schetyna zręcznymi manewrami dokonywanymi z nożem w porcelanowych zębach zagonił całe to stado do zagrody, a potem podpalił ją i schowany w krzakach uśmiechał się na widok skwierczących „towarzyszy”. Efekt tych poczynań jest taki, że każdy kto chciał otwarcie mówić o sobie lewica został zepchnięty do cudacznego getta, gdzie za ręce trzymają się Biedroń, Zandberg i twierdzący, że lubi wszystkich Włodzimierz Czarzasty. Stawia to wszystkich antypisowców w niezręcznej sytuacji, tak jak tę żabę, która na hasło „piękni na lewo, mądrzy na prawo” zakrzyknęła „przecież się, ku..a, nie rozerwę. Albo lewica, albo chińska podróbka PiS-u, tak wygląda w tej chwili dylemat antypisowca. Dobrze oddaje ten dylemat hamletowskie wyznanie gazownianego Kurskiego, że on dobrze odpadom atomowym życzy, ale jednak nie zagłosuje. Jak można domniemywać da głos na chińską podróbkę PiS-u, bo chyba do diabła nie zagłosuje na Konfederację.

Tak więc mamy czarno na białym to, co pisałem jakiś czas temu, że nie ma w Polsce zapotrzebowania na lewicę progresywistyczną. Każda próba stworzenia takowej kończy się mniej lub bardziej kuriozalną katastrofą. Ku takiej zmierza właśnie grupa odpadowa, bo nie wierzę żeby oni weszli do sejmu. Nastroje bowiem w Polsce wciąż są jednoznacznie centrowe, i choć wielu się to słówko nie podoba, to jednak coś w tym jest. Sytuacja na dziś wygląda tak, że jak już napomknąłem wyżej, PO i PSL będą próbowały udawać, że są lepszym PiS-em niż oryginał. Czyli będzie – mało raczej prawdopodobne,, że udane – udawanie partii centrowej ze sznytem socjalnym, i co jeszcze trudniejsze, udawanie że „jesteśmy normalni”. To PiS narzucił format polityki i jeśli ktoś dzisiaj chce wygrać tutaj wybory, musi iść w tym kierunku. Kłopot polega na tym, że ja zaczynam wyczuwać już delikatne wyczerpywanie się retoryki, którą proponuje PiS, czyli mówienie w kółko o „ubogich Polakach”, którym trzeba pomóc. Może być więc tak, że w końcu komuś wśród chińskich podróbek uda się uzyskać jakąkolwiek wiarygodność, ale będzie już za późno, bo narracje przesuną się w zupełnie inną przestrzeń. Dopóki Jarosław Kaczyński będzie miał siły, to Prawo i Sprawiedliwość, będzie do tych zmian dostosowywało, albo narzuci niebawem zupełnie nowe boisko do gry. Oby.

W ogóle mam wrażenie, że cały problem ludzi z antypisu polega głównie na niezrozumieniu tego, jak bardzo w przeciągu dwóch trzech lat zmieniła się polityka w Polsce i na świecie. Oni jakby zatrzymali się w roku 2009 i nie potrafią nic z tym zrobić, czekają aż zwycięży za nich Anita Werner. Zmienia się społeczeństwo, wymieniają się pokolenia, zmieniają się poglądy, morfują, wypaczają się w zupełnie innych kierunkach. Nastroje społeczne to nie są paznokcie, które zawsze odrastają w tej samej formie. Czy mnie to smuci, że oni razem wszyscy spóźnili się na ten pociąg, który już za chwilę odjedzie? Nie, w ogóle. Wręcz przeciwnie.

	Marcin-K
	21 lipca 2019 14:23