Zanim będzie sedno, krótka przypowiastka z lepszego ponoć świata, do którego zmierzamy ruchem konika szachowego. Moja siostra, pracuje w Holandii w dużej firmie zajmującej się handlem kwiatami na rynki właściwie całego świata. Trwa to już ponad dziesięć lat, bywało tam różnie, raz bardziej wesoło, raz mniej, ale jakoś się tam wszystko w miarę normalnie kręciło. Ostatnio wszystko się tam, na tym super-zorganizowanym zachodzie zmienia. Polacy na produkcji za 10 euro za godzinę za bardzo już pracować nie chcą i trzeba ich łapać w siatki na ulicach, jak w czasach słusznie minionych, obywateli Afryki, o których zresztą zaraz będzie. Od pewnego czasu hale zapełniają się głównie Bułgarami, Rumunami i Ukraińcami. Nie lubię prostackich stereotypów, i samemu często idę na zwarcie z różnymi ludźmi, są to najczęściej tolerancyjni wilanowianie, którzy z lubością podkreślają swoją rzekomą wyższość nad tymiż nacjami. Jest jednak tak, że Rumuni i Bułgarzy przyjeżdżający do Holandii do pracy to nie jest zapewne śmietanka intelektualna w tych państwach. Można ich roboczo nazwać po prostu pisowcami w sensie mentalnym, żeby każdy zrozumiał tę wielce zabawną analogię. Ludzie to może i poczciwi, natomiast nie za bardzo rozumieją słowa takie jak: procedury, polecenia służbowe, oraz osławione "myślenie w czasie pracy". Moja siostra wcześniej miała pod sobą stu chłopaków z Polski, i to takich często, że u nas byliby już nawet pod pisowcami, rano wychodziła na halę, mówiła w trzech zdaniach jakie są wytyczne produkcyjne na cały dzień i mogła zająć się swoimi sprawami. W przypadku przywołanych wyżej nacji nie działa to tak prosto, albo mówiąc wprost: nie działa w ogóle - ale zostawmy to. Na produkcji pracują też osoby rozmaitych kolorów. I proszę sobie wyobrazić, że ostatnio zdarzyło się coś takiego, że szef wezwał moją siostrę do siebie i, z lekkim zawstydzeniem, przyznał jej, że kilka pań z hal produkcyjnych oskarżyło ją oficjalnie o rasizm. Na czym miałby on polegać? Na tym, że siostra moja w czasie przerw rozmawia tylko albo z Polakami albo z białymi Holendrami, a jak jest obiad na kantynie, to tez zawsze siedzi z białasami. Tu muszę od razu wspomnieć o specyficznym charakterze mojej siostry, która jest skrzyżowaniem wszelkich możliwych zadziorów i gburowatości moich i mojego ojca. Tam gdzie ja jeszcze dzielę włos na czworo, moja siostra uruchamia buldożer i zatrzymuje się dopiero, gdy paliwo się kończy. Gdy to usłyszała, poprosiła o "konfrontację" z całą załogą. Wyszła na to forum i oświadczyła, żeby już więcej nikt nigdy nie przychodził do szefostwa z takimi zarzutami wobec niej, bo prawda jest taka, że ona tą rasistką rzeczywiście jest i rozmawia z Polakami w czasie obiadów, bo tak jest jej przyjemnie, gdyż życie na emigracji jej dopieka i tęskni za ojczyzną. Moja siostra zupełnie nie umie opowiadać, ja tworzę trochę takie rozwinięcie jej krótkich wojskowych komunikatów. Gdy zapytałem, co oni wszyscy na to, powiedziała, że wszyscy, "niezależnie od religii i pochodzenia" spuścili wzrok, szef się ironicznie uśmiechał, a potem wszyscy wrócili do roboty, a siostra do prób porozumienia się z narodami rumuńskim, bułgarskim i ukraińskim w czym pomaga jej dosyć otwarte i zdecydowane usposobienie. Niewykluczone że zarzuty o szowinizm padną w jej kierunku i z tej strony, ale moja siostra to nie ja, i ma to generalnie gdzieś, bo raz na tydzień dostaje propozycje pracy z innych tego typu firm. Dodam tylko, że te dwanaście lat temu, siostra moja opuszczała kraj jako niemal idealny model leminga i nie rozumiała tego, że można gdziekolwiek indziej zasięgać informacji niż na portalu gazowni.

Opowiastka z lepszego świata, przykryje, zdaje się, sedno o którym chciałem pisać, choć wszystko to jest - w dalekim tle - spięte ze sobą na sztywno. Oto słuchałem dziś w internecie nieco przykurzonego Mariana Kowalskiego, który oświadczył redaktorowi radia Wnet, że za chwilę będzie brał udział w przedsięwzięciu politycznym, które nazywa się "Pilnujmy Polski" a które firmować ma swoim kamiennym obliczem sam Antonii Macierewicz. Ze słów Mariana, wynika że chce on razem z Antonim zorganizować PiS-owi "społeczne zaplecze polityczne", mające zastąpić pełnego wahań i wątpliwości Gowina. Dosłownie tego samego poranka przeczytałem, że Hołownia zakłada partię o nazwie "Polska 2050" i absolutnie nie ma zamiaru on się nigdy, przenigdy kumać z PO. 

Myślę sobie tak patrząc na to wszystko, że jeśli dziś niektórzy lubią z łatwością rzucić hasło, że PiS - PO to jest to samo "Hovno", to jeśli dożyjemy wszyscy roku 2050 to dopiero wtedy przekonamy się o tym, jak bardzo ono jest na ten moment nietrafione. A ja cieszę się, że w roku 2050 będę miał już 74 lata.

	Marcin-K
	2 lipca 2020 09:50