Korzystając z kilku dni urlopu, wybrałem się w tygodniu na tak zwane miasto. W Pruszkowie właściwie w tej chwili tylko śpię, praca w Warszawie zajmuje mi tyle, że widuję moje rodzinne city jedynie w scenerii wieczornej lub weekendowej. Tymczasem jak się okazuje toczy się tu jakieś codzienne życie.

W przeciągu kilkunastu ostatnich lat Pruszków przeżył coś w rodzaju społecznej lobotomii. Wszechobecni żule zostali zepchnięci do maleńkich rezerwatów i są właściwie niewidoczni. Nierówne chodniki pamiętające prl zamieniły się w kostkę bauma, sklepy w salony piękności, banksterskie komisariaty i żabki. Żabki na mojej ulicy są trzy, słownie: trzy. W przyśpieszonym tempie znikają kioski, w tych które ocalały siedzą smutne starsze panie i czekają na nieuniknione. Kiedyś w Pruszkowie nie było żadnej knajpy, odkąd zamknięto niesławną „Uroczą”. Teraz mamy wszystko, Mc Donalda, jadłodajnie „jak w domu”, włoską kuchnię, sushi. Można tam spokojnie pójść coś zjeść bez obawy, że dostanie się po twarzy.

Funkcjonują tu niesamowite miejsca, gdzie stare miesza się z nowym. Trzeba to nazwać wprost: miasto moje zmienia się w klasyczny lemingrad i jak się komuś to nie podoba, to może się przenieść w Bieszczady. Coraz mniej ruder, coraz więcej apartamentowców, jak to mówi się u nas: Pruszków pięknieje i będzie jeszcze piękniejszy. W wyborach do PE wygrała u nas ze sporą przewagą Koalicja Europejska.

Po wąskich pruszkowskich ulicach zalanych upałem ścigają się samochody i z wyraźną niechęcią przystają na pasach i skrzyżowaniach. Wszystkim gdzieś się śpieszy jakby miało nie być jutra. Ludzi w okolicach południa całkiem sporo kręci się po mieście. Można tak sobie iść i bawić się w nadaremne liczenie kolejnych osobniczek i osobników pozbawionych jakiegoś tatuażu, aż dziwne że nikt jeszcze nie zrobił do tego jakiejś apki.

Ale dość tych narzekań. W mieście funkcjonuje też kultura. Wybudowano tu kilka lat temu ogromne „centrum kultury” za jakieś koszmarne pieniądze, bodajże siedemdziesiąt milionów (oficjalnie), bo budynek trzeba było budować na bagnach (a jak, co, my nie damy rady?) co jak wiadomo wiąże się z gigantycznymi kosztami.

No bo wiadomo – mała działka, to problem z miejscami parkingowymi. Trzeba iść w parkingi podziemne, współczynniki z warunków zabudowy są bezlitosne, skończyło się na jedynie dwóch kondygnacjach podziemnych i palowaniu, no bo te bagna... Dziś dojeżdżając do Pruszkowa alejami jerozolimskimi w stronę Grodziska Mazowieckiego można podziwiać ponurą sylwetę tego czegoś, i proszę nie pomyśleć, że mamy tutaj swój własny bunkier hitlera. To centrum kultury, przypominam. No i jak centrum kultury, to i kultura. Niebawem ma się w nim odbyć taki oto spektakl:

 

---

„To tylko sex!” to rozpustnie śmieszna i interaktywna sztuka dla dorosłych! To wielki przebój West Endu w opracowaniu artysty kabaretowego Szymona Jachimka – związanego z kabaretem Limo. Reżyserem sztuki jest Giovanni Castellanosa - znany z reżyserowania hitu Boeing, Boeing. Z takim składem „To tylko sex!” z całą pewnością okaże się jednym z najlepszych spektakli komediowych tego sezonu! Aktorka Olga Bołądź z dużą dozą pikanterii i humoru przedstawi cenne rady i wskazówki które wzbogacą życie erotyczne wszystkich, bez wyjątków?

Jeżeli jednak jesteś jednym z niewielu szczęśliwców, którzy nie mają problemów ze swoim życiem seksualnym – nie rezygnuj z dobrej zabawy – przyjdź, przyprowadź znajomych i podziel się swoją radą! Humor i śmiech pozwolą na większą otwartość z przymrużeniem oka ? Kup bilet na hit „To tylko sex!” – duża dawka śmiechu przez łzy gwarantowana! Gorąco zapraszamy!

---

Ujmując rzecz w skrócie tak się odbywa komunikacja pomiędzy mieszkańcami miasta i władzą samorządową, która ma nieograniczony dostęp do pieniędzy podatników. To jest wasz poziom, mówi władza, a lud chętnie wali na „spektakle”. No i co to komu przeszkadza, zapytałby mnie pewnie pierwszy lepszy mieszkaniec Pruszkowa.

Centrum kultury to jest pan pikuś. Wywalono tutaj w trudzie i znoju całkiem sporą galerię handlową. Jest to miejsce przeokropne, przygnębiające, ale jedynie dla kogoś kto nie rozumie dzisiejszych czasów i pęta się po kościołach. W miejscu gdzie powstało to coś, wyburzono zabudowania należące do kompleksu fabryki obrabiarek.

Założono ją sporo przed wojną, działała całkiem prężnie za prl-u. Pracował tam mój wujek, nie obcyndalał się, zapisał się do partii i dostał mieszkanie w bloku. Narzekał na bliskość zsypu na klatce schodowej i potworny reżim dał mu inne, lepsze. Mieszkał, cóż za przypadek, piętro wyżej nad pewnym dziennikarzem prawicowym, który do dziś czasami gdzieś się pokazuje i każe się nazywać dziennikarzem śledczym. Świętej pamięci ciocia opowiadała, że w mrocznych czasach kazał wynieść się z klatki dzieciom roznoszącym za poruczeniem księdza święte obrazki. No ale to dygresja, fabryka obrabiarek nie oparła się rzeczywistości. Może nie tworzono tam technologii z kosmosu, może trzeba by było to jakoś unowocześnić, no ale jakoś się nie udało. W Pruszkowie położono w ten sposób całą masę zakładów przemysłowych. Był Porcelit, były Ołówki, kredki z misiem, były zakłady kolejowe i jeszcze kilka mniejszych. Zostało tyle. Obrabiarka za szybą w przepięknej galerii handlowej.

 

 

---

tagi: pruszków 

	Marcin-K
	15 czerwca 2019 11:07

13     1833    2 zaloguj sie by polubić