Jeśli miałbym wybrać moje największe życiowe rozczarowanko, to nie wiem, czy w pierwszej dziesiątce takowych nie znalazłoby się to dotyczące rzekomego procesu nabierania dojrzałości życiowej wraz z wiekiem u moich rówieśników, a mowa tu o przedziale 40+/50-. Ja sam właściwie cech w miarę rozumnej istoty nabrałem dopiero wraz z trzydziestką na karku, a teraz gdy jestem już w wyżej zaprezentowanym przedziale, wciąż mam nieraz wrażenie, że w niektórych elementach mój mózg pracuje nadal niczym u dwudziestolatka. Do tej pory np. wydaje mi się, że biegający w telewizorze piłkarze są ode mnie starsi i nie mogę pozbyć się tego irracjonalnego uczucia. Gdy przeszła ta trzydziestka u mnie, z zazdrością zdarzało mi się patrzeć na osoby ode mnie starsze, od których emanowała jakaś taka niesprecyzowana mądrość i powaga. Oczywiście dziś wiem, że nabierałem się często na mało wyszukane pozory, ale jednak imponowały mi one w tamtym czasie. Pociechą była dla mnie myśl, że w końcu i ja kiedyś się podstarzeję i pewnie nawet ja nabiorę trochę rozumu i tego, co dziś młodzież nazywa ogarnięciem. I nie wiem, czy to wszystko co teraz napiszę nie powinno znaleźć się w przegródce "kiedyś to było", ale coraz częściej myślę sobie, obserwując ludzi wokół mnie, i tych w realu i tych w mediach, że zostałem brutalnie oszukany. Ludzie bowiem, starzejąc się w dzisiejszych realiach, najczęściej ni cholery nie chcą zmądrzeć, wręcz przeciwnie, z jakąś zastanawiającą konsekwencją staczają się w coraz większe odrealnienie i infantylizm. Zadzwoniła mama i opowiedziała mi o pewnym moim bracie ciotecznym, starszym ode mnie bodajże dziewięć lat. Otóż znajdując się w stanie jakby jakiegoś odurzenia oznajmił on mojej mamie, że on nigdy nie zostawiłby pieniędzy w państwowym banku, dopóki premierem będzie "ten morawiecki" (na pewno pomyślał o nim z małej litery, to ten typ emocji). W związku z tym założył sobie konto w jakimś banku prywatnym (ha, ha) i tam jego niesamowite oszczędności będą całkowicie bezpieczne. Dopiero jak skończy się - znów cytat - pisowskie państwo, to on może do tego państwowego banczku wróci. Wiem że ta opowieść może brzmieć w Waszych uszach niezbyt barwnie, rozmaitych ludzi którym media i polityka potrzepała przysadki mózgowe jest wszędzie na pęczki - moja percepcja na owe wynurzenia brata jest zgoła inna. Brat mój zawsze wydawał mi się człowiekiem niezwykle poważnym, i tak twardo stojącym na ziemi, że lada chwila a grunt pod nim się zarwie i on wyleci gdzieś w Chinach. Skończył matematykę, udzielał mi jako tępemu z matmy gnojkowi korepetycji. Szybko też ożenił się i miał dziecko, gdy ja wciąż siedziałem z koleżkami na ławce i wydawało mi się to najlepszym pomysłem na życie. Bardzo szybko też dorobił się szpakowatych skroni, a jeśli już coś mówił, to starannie ważył słowa, unikał przesadnych opinii oraz nerwowych reakcji. Dziś tymczasem słyszę te jego głupoty, parę razy też z nim rozmawiałem, i ewidentnie widzę zachodzący u niego bardzo osobliwy proces. Ktoś powie, to tylko jeden przypadek. Niestety - mam znajomych osób w tym wieku sporo i naprawdę twierdzę, że albo coś ktoś sypie do wody, albo to może to 5G zamienia dorosłych i dojrzałych ludzi w jakichś dziwacznych, pełnych pretensji i projekcji kosmonautów.

Trudno jest właściwie podjąć z niektórymi z nich jakąkolwiek rozmowę, tak aby choć w podstawowych kwestiach oprzeć się o najprostsze realia, o coś, co kiedyś dość banalnie nazywano chłopskim rozumem. Mojemu bratu moja riposta, że ja mam konto w państwowym banku tyle lat, że właściwie chyba wszystkie opcje przeżyło, i nawet za tego straszliwego Tuska nie przyszło mi do głowy, by zabierać stamtąd pieniądze, w ogóle nie zadowoliła. "To było inaczej, nie aż tak jak dziś" odparł spokojnie. I tak to leci. Nie dotyczy to wszystko o czym piszę jedynie polityki, ale gdzieś na końcu ma z nią zawsze tak nierozerwalny związek, że aż w dołku ściska. Ludzie konsumują zatrute narracje polityczne dosłownie zewsząd, wszak w polskich realiach jest nimi nasączone wszystko, dosłownie wszystko. Na końcu otrzymujemy facetów po 40 którzy rwą się rewolucji takiej czy innej (najlepiej nie w weekend, oczywiście, bo grilla mamy) oraz niezwykle agresywne politycznie kobiety. No właśnie, słówko o kobietach. Pamiętam takie jeszcze czasy - myślę że trzeba by sięgnąć nawet gdzieś do początku tego wieku, choć ten proces już gdzieś w tle trwał - gdy na samo hasło "polityka" można było już kobietę do siebie zrazić na amen. Kobiety, niezależnie od wieku, o polityce rozmawiać nie chciały, wręcz brutalnie gasiły takowy temat w zarodku i to często za pomocą bata. Wtedy wydawało mi się to oznaką powiedzmy niefrasobliwości, dziś myślę że to był prawidłowy społeczny mechanizm. Kobiety trzymały się od polityki z dala, brały ją na potężny dystans, ponieważ były mądrzejsze. Niejeden niedoszły konspirant usłyszał pewnie w domu: trzymaj się od tych głupot z daleka. I to mogło uratować mu nawet i życie, kto wie. Dziś kobiety zostały z całą siłą wprzęgnięte w najbardziej jałową i prymitywną polityzację, i - obym się mylił - wkrótce tego gorzko pożałują i one, i my, mężczyźni, gdyż straciliśmy właśnie jeden z ostatnich bastionów normalności. Oczywiście mam nadzieję, że wszyscu rozumieją, iż operuję tu na pewnych generaliach, wiem, wiem, są jednostki poza tym wszystkim, jasna sprawa.

Najchętniej zostawiłbym te mało klarowne przemyślenia już bez żadnych dodatków, ani przekąsek, ale traf chciał że zajrzałem wczoraj pierwszy raz od dawna na portal braci Karnowskich. I jest w obu częściach mojej notki jakiś związek, tak myślę. Pomijam oczywiście cały ten koszmar który tam się w tej chwili odbywa, ale zwróciły moją uwagę dwie notki, leżące od siebie w niedalekiej odległości. Obie też były zapowiedzią lub nazwijmy to wprost reklamą tak zwanych wydawnictw papierowych zwanych potocznie książkami. Przedstawię tu je może króciutko. Pierwszym autorem jest nie kto inny jak sam Marek Jurek, książkę swą najnowszą zatytułował oto tak: "100 godzin samotności albo rewolucja październikowa nad Wisłą". Na utrzymanej w ponurych tonacjach okładce widzimy czarnobiałe zdjęcie z pamiętnego strajku kobiet. Pozwolę sobie na wklejenie opisu owej książki ze strony - jakże to znamienne - taniaksiążka.pl

Trudno o książkę bardziej przenikliwą, roztropną i odważną, niż 100 godzin samotności" Marka Jurka. Widać w niej nie tylko sprawne pióro wytrawnego publicysty, ale, co być może jeszcze bardziej cenne, dojrzałość i, nie waham użyć nieco już staroświeckiego określenia, mądrość człowieka, który poznał politykę tak polską jak europejską od podszewki. To jednak nie jest książka polityczna, chyba, że przez politykę rozumieć nie jak to jest dzisiaj układ gier, intryg i interesów, ale troskę o dobro wspólne. Przede wszystkim są to rozważania o stanie ducha chrześcijańskiego. Gorzkie, często pełne goryczy, ale bez rozpaczy. Można tam znaleźć prawdziwe perły, jak ta, gdy Marek Jurek, porównując zaangażowanie lewicowych polityków we wspieranie rewolucji i postawę prawicowych pisze o tych drugich, że cywilizacja chrześcijańska dla liderów centroprawicy (tu nagle opis się urywa i nie znalazłem końca tego zagadkowego zdania-MK.)

Co ciekawe chciałem przeczytać recenzję tej książki u Karnowskich, jednak natknąłem się na dość poważną trudność, nazywaną przez graczy komputerowych paywall'em, czyli mówiąc po ludzku: "zapłać a zobaczysz". Może to i w sumie lepiej, gdyż nie znając treści, a jedynie widząc okładkę tej książki i zdjęcie zatroskanego wiecznie Marka Jurka nie potrafiącego się już nigdy wyzwolić ze swojego indiańskiego stroju, w który niegdyś ktoś go przebrał, naszły mnie kolejne fali refleksji. Czemu człowiek chcący istnieć w świadomości ludzi jako człowiek niemalże synonim powagi, robi to wszystko tak tandetnie? Po co jemu ta książka, i czemu on nasącza ją tymi szczególnymi i jałowymi emocjami tak bardzo mocno, niczym kobieta wylewająca na siebie wiadro perfum przed piętnaastą z rzędu randką? Książkę Marka Jurka, z której dosłownie wylewa nam się na ręce ta przedziwna autokreacja, można już kupić w necie za 27 złotych. Reklamę i klakę robią Karnowscy, niech nikt nie myśli że to dzieje się samo z siebie, w ogóle nie powinienem tego tu, na SN, pisać. Szczerze mówiąc, myślałem że czas gdy wszystkie tęgie prawicowe głowy wydawały swoje "książki" już minął, ale najwyraźniej musi istnieć na to jakiś target, skoro wciąż powstają nowe tego typu potworki. Naprawdę chciałbym poznać te osoby, które te książki kupują, czytają ze szczerymi intencjami, a potem duszą w sobie tę całą wściekłość i bezsilność, z którą ich potem Marek Jurek zostawi.

Marek Jurek "pisze" książki, nie wiadomo zupełnie po co i dla kogo, tym bardziej że po tym bieda-jeziorku pływają już o wiele groźniejsze i bezwzględne aligatory. Oto tuż obok Jurka zauważyłem inną "recenzję", mianowicie dotyczącą wspólnej książki samego Bartosiaka Jacka i jego ziomala zza wielkiej wody, Friedmana George'a. Tytuł? Prosty i konkretny: "Wojna w kosmosie - Przewrót w geopolityce". Na okładce grafika z jakąś planetą i orbitą. Cena - prawie siedem dych. Bartosiak wie, że młodsi ludzie potrzebują innych, bardziej zakotwiczonych emocji niż "jakąś obronę życia". Mają młodzi ludzie jakieś intuicje i szwung, więc trzeba im sprzedać odpowiedni towar. Opis z allegro:

Oto nasza opowieść o wojnie i pokoju - na Ziemi i w Kosmosie.

• Nieujarzmiona natura człowieka
• Innowacyjne technologie i śmiałkowie kosmosu
• Nowa kosmiczna gospodarka i postępująca rewolucja informacyjna
• Wielkie strategie i wielkie mocarstwa
• Rywalizacja Eurazji i Oceanu Światowego

„Jestem bardzo dumny z tej książki. Jest najważniejsza z tych, nad którymi dotąd pracowałem.”

Jacek Bartosiak

„Ludzkość wychodzi poza Ziemię. A za ludźmi - jak zawsze - podąża wojna"

George Friedman

Patrząc na to dzieło i to wszystko co wraz z nim nadchodzi, nie zdołałem już wzbudzić w sobie żadnych ciekawych refleksji, może poza czystą ciekawością jak obaj panowie pisali tę książkę wspólnie. Bartosiak jeden akapit, Friedmann następny? Cholera wie, ale obaj to takie tęgie głowy, że na pewno dali radę.

Wydaje mi się, że gdybym wyszedł na ulicę i zapytał pierwszą lepszą osobę: co to jest powaga to usłyszałbym: nie znam człowieka.

---

tagi: polityka 

	Marcin-K
	27 października 2021 12:47

28     1650    6 zaloguj sie by polubić