Dziś rano odegrała się scenka, która mogłaby być wstępem do jakiegoś zaginionego serialu Agnieszki Holland albo jakieś innej Blanki Lipińskiej. Siedziałem w dość mrocznym pomieszczeniu na niemal pustej powierzchni biurowej, za oknem sypał śnieg pokrywając okoliczne sosny coraz większymi czapami śniegu, a ja – wyłaniając się z półmroku jedynie twarzą oświetloną ekranem komputera – przerzucałem do porannej kanapki newsy z internetu. Kamera wówczas mogłaby dać zbliżenie na moje tężejące oblicze z każdą sekundą coraz wolniej przeżuwającą posiłek.

Było to wszystko efektem odwiedzin na portalu Karnowskich – tam wywaliło dziesiątkami notek o – cytuję ze zmęczonej pamięci – najpiękniejszej i najlepszej gali w historii Polski, której to laureatem został szefu od Orlenu, pan Obajtek. Peanów na cześć tego jegomościa nie wytrzymałby psychicznie nawet elektorat wykuty z kewlaru. Obajtek mówi nam, że on wiedział od dawna, że kapitał nie ma narodowości, a żeby było już zupełnie ponuro, na ową galę pofatygował się sam Jarosław Kaczyński i poinformował nas, że Obajtek ma to „coś” od Boga. Patrzyłem na tego Obajtka i nie mogłem żadną siłą odepchnąć sprzed oczu wizualizacji, zgodnie z którą ów „CEO” przechodzi do Hołowni i zostaje z ramienia tej partii europosłem. Potem już było tylko gorzej, bo tuż obok leżał wywiad z Macierewiczem, który prawi nam, że o co te dąsy, skoro przecież on już wyjaśnił katastrofę Smoleńską. Metr dalej z kolei zaległa wieść jeszcze bardziej doniosła. Jak się okazuje, hobby ministra Glińskiego polegające na rzucie plikami dolarów w najbardziej skretyniałych „twórców” jak długa i szeroka Rzeczpospolita, ma się znakomicie. PISF bowiem przydzielił kolejną porcję dziengów na tak niebywałe dzieła sztuki filmowej jak „Biała odwaga”. Cóż to jest? Ano to produkcja, która ma nam opowiedzieć o splątanych losach górali, którzy kolaborowali z nazistami. Nie mogło tam zabraknąć naszego kochanego Twardocha – scenariusz przecież do takiej perełki sam się nie mógł napisać. To jeszcze nic, bo 2,5 miliona (słownie: dwa i pół miliona) pójdzie na film o tajemniczym tytule „Lubiewo” w reżyserii pana o nazwisku Maślony , który to ma być „gejowskim Dekameronem”. Przepraszam za ten cytat, ale nie może się bez niego obejść:

„Lubiewo” może być znaczącym wydarzenie w polskim kinie, które wywoła szerokie komentarze i spore kontrowersje. Scenariusz filmu powstał bowiem na podstawie powieści Michała Witkowskiego o tym samym tytule, która opisywana jest, jako: „współczesna gejowska powieść” i „powieść przygodową-obyczajowo z życia ciot”

Patrząc i przyswajając to wszystko, poczułem nagle jak ja już bardzo w gruncie rzeczy również jestem zmęczony poczynaniami i tego rządu i jego wszelakich pomocników, mimo że przecież stoi to w wyraźnej sprzeczności z moimi powtarzanymi tu zapewnieniami o nieustającym wsparciu.

Pewnego rodzaju tajemnicą są dla mnie wciąż wysokie sondaże jakimi cieszy się ta władza. W rzeczy samej bowiem ja osobiście nie znam już nikogo – oprócz siebie i mojej mame – kto miałby dla niej choć jedno dobre słowo. Pandemia staje się już żywym memem. Maseczki zaciągnięte na nos noszą już tylko nieliczne jednostki i myślę, że jeszcze jakikolwiek społeczny posłuch w tej kwestii utrzyma się do pierwszej odwilży, ewentualnie do – jakby to głupio nie brzmiało – pierwszego pierwiosnka. Rachityczne ruchy w postaci ściągania obostrzeń, kontrowane pokrzykiwaniami, że przez Zakopane i dziejące się tam idiotyzmy, zostaną one przywrócone, przyniosą tylko dalsze lekceważenie zarówno samych rozporządzeń i postępujące w ślad za nim lekceważenie wszystkiego co będzie firmowane przez rząd.

Moi znajomi, którzy uważają Hołownię za nową jakość w polityce, wybierają się za chwilę na narty , choć jeszcze pół roku temu barykadowali się w domach. Kiedy zażartowałem kwaśno, że jak dla mnie to rząd może odpuścić wszystkie obostrzenia jednego dnia, tyle że przy założeniu, iż wszystkie ewentualne skargi na „zawał służby zdrowia” i „planowane zbiorowe morderstwo” przez karakana-kurdupla, będzie trzeba słać na adres Bosaka, albo Kosiniaka, poklepali mnie moi znajomi po ramieniu i poradzili, bym się tak tym wszystkim nie przejmował, bo „VAT-eusz nie zginie”.

Wydaje mi się, że za chwilę – gdy już nadejdzie wiosna – sondaże wreszcie tąpną jak należy, a lockdown będzie pełzał sobie jeszcze przez najbliższe dwa lata, bo widzę przecież że on przynosi pewnym branżom i środowiskom wymierne korzyści i idealną dla nich sytuacją będzie, gdy nadal da się pewne rzeczy robić „zdalnie” (pozdrawiam urzędy) albo zarabiać na pleksi oddzielającymi kasjerki od klientów w sklepach, a jednocześnie będzie można drzeć z tej władzy przysłowiowego łacha aż do ostatniego jej dnia.

Patrzę na branżę w której pracuję, czyli budownictwo i widzę jak ona – wyjątkowo – stoi pewnie niczym przeciwpowodziowy wał. Choć zawsze tak było, że wystarczyła ledwie kryzysina, a już zaczynały się zwolnienia, cięcia i inne tragedie. Jest już odrobinę za późno, by wywodzić na tej podstawie jakieś szersze wnioski, ale przecież są one łatwe chyba do przewidzenia

Ja jednak czuję się niewymownie pokrzepiony czytając u tych samych Karnowskich, że Orban przekazał Mateuszowi Morawieckiemu zbroję młodego Zygmunta II Augusta. Aż szkoda, że Zygmunt II August nie doczekał tych czasów – być może dostałby nagrodę „Człowieka Wolności”.

---

tagi: pis 

	Marcin-K
	17 lutego 2021 19:52

31     1536    5 zaloguj sie by polubić