Odchodzenie od "tradycji" jest dla eks-dzikusów jak publiczny  rytuał.  Nie ma takiego obciachu, którego nie przełkną, żeby nareszcie przyjęli ich do Nowoczesnych.

Dla Pana również zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia no  i wielu ciekawych tekstów w Nowym Roku.

Dlatego na tym opieram swoją wiarę, że takie rytuały się nie u nas nie zakorzenią. I ci sami nowocześni się będa znów, jak dawniej Michniki, chować po kościołach w chwilach prawdziwej opresji. 

Dziękuję za życzenia i również zyczę spokojnych Świąt Bożego Narodzenia.

Przyłączam się, radosnych Świąt Bożego Narodzenia i dużo kasy w Nowym Roku.

 

Bardzo ciekawa i trafna uwaga z tą "reniferyzacją" Świąt Bożego Narodzenia. To oferta protestantyzmu a ostatnio komercji ateistycznej. Tam nie ma miejsca na Marię Pannę, św Józefa, pastuszków, aniołów i Trzech Królów. Więc było "chudo" wokół stajenki i Dzieciątka Jezus. W roku 1832 pan Clement C. Moore napisał wiersz o "10 reniferach św. Mikołaja" i sprawa zaczęła być rozwojowa dla przyjęcia "reniferów jako symboliki Bożego Narodzenia"

Najsłynniejszy jest renifer Rudolf, o którym książeczkę napisał w 1939 r. niejaki Robert L. May dla SIECI SKLEPÓW Montgomery Ward.  Przez jakiś czas św. Mikołaj i renifery wiozące prezenty oczywiście jakoś współistniały z Dzieciątkiem Jezus a mniej więcej od lat 90-tych "przejęły" Święta Bożego Narodzenia. Centrum "kultu" już nie jest w Betlejem ale w jakimś mieście w Finlandii,gdzie św Mikołaj mieszka z reniferami i panią Mikołajową i stamtąd wyjeżdża rozwozić prezenty.

A ostatnio w USA i Unii Europejskiej skasowano nazwę Boże Narodzenie i wprowadzono święta zimowe oraz zostawiono renifery. Takie nowe komercyjne święta mogą obchodzić zwłaszcza komuniści i ateiści.

Po przeczytaniu tekstu grzebię w swojej pamięci istaram sobie odpowedzieć na pytanie: czy kiedykolwiek naprawdę w czasie Świąt Bożego Narodzenia uczestniczyłam rzeczywiście w świętowaniu narodzin Syna Bożego.

Moja najbliższa rodzina, w której dosrastałam, była katolicka, a jednak bardzo liberalna. Chrzty, komunie, bierzmowania i śluby odbywały się jak wszędzie, a święta zaczynaliśmy mimo wszystko najpierw od wspólnej modlitwy, choć nigdy nie było wspólnego czytania Pisma Świętego. Chodzenie do kościoła co niedzielę nie było obowiązkowe.

Uczetniczyłam też w świętowaniu Bożego Narodzenia przez inne rodziny - czasem tej mojej, lecz dalszej (ciotki, kuzyni i tym podbne), ale też i miałam okazję doświadczać tych wieczerzy z ludźmi ze mną niespokrewnionymi, gdzie nawet wigilia zaczynała się od czytania Biblii.

Zawsze jednak, pamiętam to i widzę dziś dokładnie - część duchowa, ta część religijna, była traktowana po macoszemu. Robimy na szybko, bo tak trzeba, a potem można naprawdę zaczynać...

Nigdy w moim życiu nie doświadczyłam świadomej intencji świętowania wigilii jako rzeczywistej pamiątki po narodzeniu Jezusa, nigdy nie odczułam w czasie tego wieczoru, że świętuję coś doniosłego i rzeczywistego.

Z moich doświadczeń osobistych wynika ogólnie bardzo bardzo niski poziom świadomości religijnej w Polsce. Osobiście przyżywałam w młodości okres intensywnego katolicyzmu, jak to sobie nazywam - minimum trzy razy w tygodniu miałam aktywności związane z moją wiarą, jakoś w wieku 15-16 lat. Nikt mnie do tego nie zmuszał, to była moja własna prawdziwa potrzeba aktywnej eksploracji. I wtedy chyba najmocniej odczuwałam ten ogólny brak refleksji. Z mało kim można tak naprawdę porozmawiać o religii, nawet na lekcjach katechizmu byłam nazywana heretyczką, choć pani katechetka robiła to raczej z sympatią i przymrużeniem oka.

Od kiedy tak jest? W moim odczuciu od zawsze. Jak ocenić inne pokolenia? Pamiętam moją babcię, która opowiadała mi wiejskie przypowieści na temat Wielkanocy. Dokłądnie pamiętam, choćbardzo skrórowo, jedną z nich - gdy poczciwy wieśniak, niosąc kosz pełen jaj, spotyka samego Jezusa, który mu te jajka koloruje. I tak, na pamiątkę tego wydarzenia, malujemy jajka do dziś... Nawet mi jako dziecku, pamiętam to doskonale, historia wydała się mocno naciągana. Tak czy inaczej wszystko to jest bardzo zastanawiające - czym w świadomosci i sercach ludzi rzeczywiście ta religia katolicka jest? Co oni tam sobie zrozumieli po swojemu, a co zupełnie odrzucili? Czy można to w ogóle jeszcze nazywać wiarą katolicką?

Urodzonym w ostatniej dekadzie XX wieku i później, było znacznie trudniej oprzeć się masowej propagandzie, niż tym co stykali się z przaśną, żałosną peerelią wymieszaną z sowieckimi miszami.

Niestety, jeśli chodzi o odporność, to nie można liczyć na analogię. Różnice zbyt duże.

Mojej  rodzinie...

...  i  mnie  samej  "reniferyzacja"  nie  grozi  !!!

Wlasnie  wyslalam  do  Francji  13  slicznych  kartek  pocztowych  TYPOWO  Bozonarodzeniowych  z  zyczeniami  dla  moich  znajomych...  wiem,  ze  beda  im  sie  baaardzo  podobac  i  postawia  je  sobie  na  honorowym  miejscu  !!!

Radosnych  Swiat  Bozego  Narodzenia  zycze  Panu,  Panie  Marcinie,  Mamusi  i  Siostrze  w  laickiej  Holandii,  niech  Boze  Dziecie  blogoslawi  w  dobrem,

Również życzę dobrych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia. I kasy rzecz jasna również:)

Jak zwykle musi być i za zwykłym wydaje się reniferem jakaś ciekawa historia:) Oczywiście z lekkim posmakiem biznesowym i politycznym.

Jeszcze tylko czekać aż ktoś reaktywuje Dziadka Mroza:) Znam jednego kolegę z pracy - ogólnie bardzo w proządku prywatnie człowiek. Ale wiem też ż epochodzi ze starej komunistycznej rodziny, że tak powiem z tradycjami nie tylko PZPR-owskimi, ale i wcześniejszymi, a nawet przedwojennymi. I widzę jak co roku się męczy z "tymi świętami". I nie wiem, czy jemu wystarczą te renifery i Święto Zimy. Oni chyba gdzieś podświadomie by chcieli żeby w ogóle to były takie zwykłe dni - to byłoby spełnienie i ukoronowanie.

A jeszcze mi się przypomniała scena z filmu "Rozmowy kontrolowane" jak pokazana była taka stara milicyjno-pprowska rodzina przy "wigilii" - z kieliszkami w ręku przy choince śpiewająca "padmoskownyje wieczera"...

też mi się tak wydaje. Im większy nacisk tym większy opór. Chociaż trzeba przyznać że te sposoby które teraz są stosowane to sprytne są. Bo przecież za peerelu religijność mimo wszytsko stała się częścią jakiegoś tam wewnętrznego społecznego oporu wobec komunistów. A teraz to ona została stała się - w przekazie diabełków - tą opresją i "komunizmem". Ale ja ostatnio widziałem w pociągu młodą dziewczynę która na pozór wyglądała raczej na taką korpo-Julkę. Ale miała różaniec przy sobie. Także jednak czasami trzeba optymistyczniej spojrzeć:)

Zdrowia i "piniendzy" życzę i oczywiście wszystkiego dobrego a samych Świąt Bożego Narodzenia to oczywiście spokojnych i nawet przejedzonych, a co tam:)

No tak właśnie mi się tez wydaje że to się nasiliło mniej więcej w ostatniej dekadzie. A w jej połowie to chyba się już tylko "usankcjonowało", że właściwie nie wypada życzyć komuś Wesołych Świąt BOŻEGO Narodzenia i to jest niegrzeczne. Tak mi się to splotło z tymi plakatami. Może ktoś nacisnął jakiś guzik? Niepokojąco to tak naprawdę wygląda i lekceważyć nie można takich spraw, ale staram się ostatnio trochę leczyć z pesymizmu więc obstawiam, że jednak ta sztuczność sie u nas "nie przyjmie".

Tak, rozumiem, ja też stawiałam te pytania wiedząc, że nie jesteśmy tak naprawdę w stanie obiektywnie na nie ospowiedzieć. Zmiany dzieją się w sercach ludzi, a te są skryte, zawsze. Nawet algorytmy googla miałyby problem z odpowiedzią na to pytanie.

Co do zaś "rozkminiania", to mam odwrotne doświadczenia - bez względu na to, jak kto się pozycjonował na "skali wiary", koniec końców na co dzień jakim był człowiekiem zależało od ilości "rozkminiania" - im więcej, tym wartościowszy człowiek. Ale to nie tak, że skoro mam takie doświadczenai, to ja mam rację. Uważam, że poszukiwań duchowych i religijnych trzeba potrzebować, żeby je podjąć. Nie każdy odczuwa taką potrzebę, więc nie każdy podejmuje poszukiwania, ale nie to ma wpływ na to, czy możemy kogoś ocenić jako raczej dobrego (dla mnie dobrego w sensie moralnego - nie spotka nas z jego strony krzywda).

Moim zdaniem bycie dobrym to po prostu podjęcie decyzji "chcę być dobry", a potem szukam na to sposobów. Zawsze i wszędzie. Religia może w tym procesie pomagać lub przeszkadzać, a moze tez nie wpływać po porstu na nic. Zależy od człowieka.

Na pewno w skali cywilizacji religia choćby pozwoliła nam się masowo zastanowić.

"Ale ja ostatnio widziałem w pociągu młodą dziewczynę która na pozór wyglądała raczej na taką korpo-Julkę. Ale miała różaniec przy sobie."

To jest wlasnie m. innnymi pocieszajace.

Pan Bog na roznych strunach gra, nigdy nic nie wiadomo.