Zasady są proste. Im propaganda staje się gęstsza a tym samym coraz głupsza, tym bardziej staje się demaskatorska. Propaganda mediów pro-pisowskich pod tym względem robi już trzecie albo czwarte okrążenie. Oto przeczytałem dziś w ciągu dnia, przesuwając tak śmiesznie palcem po smartfonie w pośpiechu, bo miałem tylko chwilę na posiłek, że tak zwany „sąd” nakazał panu Lisowi, by ten przeprosił na ramach swojego jakże zacnego periodyku panią Pawłowicz, za to że nazwano ją tam „psem gończym Jarosława Kaczyńskiego”. Pani Pawłowicz, jak twierdzi, walczyła o swoje dobre imię w „sądach” blisko cztery lata. Pan Lis przeprosił już nawet raz panią Pawłowicz, ale ta twierdzi, że owe przeproszenie, opublikowane w wielkomiejskim periodyku, miało „wielkość pudełka od zapałek”, a to jej zdaniem nie są odpowiednie gabaryty. Pani Pawłowicz nie odpuściła i w dniach ostatnich „ sądy” poprosiły pana Lisa, by spróbował raz jeszcze z tymi przeprosinami, tyle że na większym formacie. Z pozoru są to sprawy idiotycznie nieważne, ale już uprzedzam stękaczy - tylko z pozoru są nieważne. Zaciekawiło mnie bowiem bardzo to, że pani Pawłowicz poskarżyła się mediom, iż jej zdaniem świadczy to wszystko tylko tyle, że reformy sądów powinny w najbliższych latach dostać prawdziwego szwungu, skoro możliwe są aż takie jaja. Bo mówi pani Pawłowicz nam jeszcze to, że skoro ona, to znaczy sama pani Pawłowicz, musiała się narazić na takie mma z „sądami” to co w takim razie musi przeżywać w takim starciu „zwykły, szary obywatel”. Ja w tym momencie o mało się nie zadławiłem, bo jako wyjątkowo słabo zorientowany człowiek, byłem święcie przekonany, że my już tę reformę mamy za sobą. Przecież minęło już ponad sześć lat odkąd PiS zabrał się za robotę. Nie mówcie mi, że jeszcze to się nie udało! Ja na przykład sześć lat temu postanowiłem że zrobię w mieszkaniu remont. Przez rok odkładałem tak zwane walory, a potem zacząłem szukać fachowców. Fachowcy zrobili półroczną rozbiegówkę (panie, taką małą robotę to niech pan Ukraińcom zleci) następnie kompletowali sprzęt, aż wreszcie po sześciokrotnych ponagleniach zabrali się za robotę. Mniej więcej po trzech latach robota była skończona. No a przecież taki remont mieszkania to jest sprawa o wiele trudniejsza niż reforma sądów, przy założeniu, że do reformowania potrzeba jedynie dwóch rzeczy – dobrej woli i posiadania własnego ministra sprawiedliwości. Ja, owszem, trochę się z remontem grzebałem, ale jakbym miał sześć lat, to i sądy bym zreformował. A tu się okazuje, że jednak trzeba kolejnej kadencji, albo i trzech? Po sądach nie chodzę na szczęście, ale skoro minister Ziobro teraz w tych dniach się od rządu dystansuje, to mniemam że on swoje dzieło już wykonał i teraz może się już na zupełnym luzie dystansować. Wychodzi jednak -  a przecież pani Pawłowicz nie mam powodów nie wierzyć – że sześć lat to za mało.

Ja tu pozwolę sobie teraz udzielić pani Pawłowicz skromnej rady od skromnego blogera. Gdyby Pani nie udało się jednak z tymi "sądami" i tym wyroczkiem, to jest jeszcze w takich sprawach jeszcze jedna instancja. I to w zasadzie też nieodległa od Pani że tak to ujmę środowiska. Tuż za rogiem, niedaleko zupełnie, stoi na Woronicza przepiękny jak jasna cholera budynek Telewizji Polskiej. I tam, w tym przepięknym budynku, pracuje pani Jaworowicz. Jasne, trudno domniemywać, że to naprawdę ta sama pani Jaworowicz, a nie jakiś hologram, wszak ja ten jej program, gdzie zawsze każda sprawa była tą "bulwersującą" oglądałem będąc w podstawówce, a dziś mam 45 lat i posiwiały zarost na gębie. Mój kolega z kolei twierdzi, że ona ma wszczepione, niczym w cyberpunku, jakieś kewlarowe mechaniczne biodro, bo nie jest możliwe żeby ona w tym wieku dała radę tak wyginać tę girę. Ale wracajmy do sedna. Więc ja tu proponuję Pani Pawłowicz, gdyby dopadł ją jakiś inny straszny żurnalista, by ona tam się udała właśnie do pani J. Ona może Pani strasznie jakoś nie pomoże, bo nie zawsze da się radę, ale nawet jeśli nie pomoże, to puści Pani piosenkę. Cholera wie, może będzie Pani miała szczęście i piosenkę tę dla Pani zaśpiewa sam Zenek Martyniuk.

Polecam to obejrzeć naprawdę, trwa chwilkę. Oczywiście nie może obyć się bez klasycznego "tylko dla widzów o mocnych nerwach".

A więc tak to się bawi nasza telewizja. Ale to jeszcze nie koniec. Bowiem szefu Kurski daje nam na odlew jeszcze raz i to mokrą ścierą wyjęta prosto z dwutygodniowego zlewu. W najbliższą środę telewizja polska ma przeprowadzić emisję finału Pucharu Rosji w piłeczkę nożną. Tłumaczy się to plebsowi, tfu, widzom, że tam w tym Lokomotiwie Moskwa gra naszych dwóch piłkarzy, Krychowiak i Rybus. Dla mnie jednak to wszystko wydaje się nieco dziwne. W Rosji miała być przed chwilą przecież wojna. I to taka straszna, że sam Bartosiak się znowu zmartwił. To jeszcze nie wszystko, bo najprawdopodobniej jeden z meczy na zbliżających się Mistrzostwach Europy nasza niezwyciężona kadra będzie rozgrywać w samym Pitrze, bo inne państwa, te takie zachodnie, nie dały sobie rady z ogarnięciem tematu pandemii. A w Rassiji sobie dali radę, a my tam będziemy grać w piłeczkę. No a zgadnijcie, kto będzie transmitował te mecze, hm?:) Wojnę w takim razie chyba można już odwołać, niech tam ktoś zadzwoni do Bartosiaka i Targalskiego, bo przecież ile można siedzieć w okopach.

	Marcin-K
	11 maja 2021 09:23